Hace mucho que no paso por aquí.
La verdad es que la vida me ha pasado por encima, me ha atropellado, llámalo como quieras.
Se resume en trabajar, trabajar, trabajar, dormir poco y los pocos ratos que podría tener para mí o para mi descanso, ir al gimnasio o hacer vida social, para no volverme loca.
Hace mucho que no me mimo ni tengo tiempo para mí.
De cara a la galería todo sigue como siempre, a no ser que me pregunten y entonces sí que diré "mucho trabajo" o "bastante al límite", según quién me pregunte.
Amagos de ataques de ansiedad, que controlo (a veces con cerveza).
Bruxismo tan bestia que me provoca tinnitus en los oídos (ya me he ido a hacer una férula de descarga).
Comer peor.
Vivir en alerta constante por si me riñe mi jefa.
Duelo por lo que pudo haber sido y lo que nunca será con La Vegana. Pero el vínculo se mantiene sanamente, aunque hubo un momento que lo vi peligrar (el vínculo emocional y el vínculo laboral).
Duelo porque la temporada que viene no creo que vuelva a ese trabajo que me encanta porque es insostenible como me trata mi jefa.
Intentar sostener como puedo a una amiga que está teniendo un divorcio muy complicado.
Estoy muy al límite, sí. Llevo en modo supervivencia desde mediados de octubre, el cuerpo me va dando avisos e intento bajar el ritmo lo máximo que puedo, que es muy poco.
Si estoy en modo supervivencia, cómo voy a tener ganas o energía de buscar pareja, o de recoger la casa, o de cocinar, o de masturbarme...
Ya ni uso a ChatGPT como confidente.
Primera barrera psicológica que creo que me bajará la faena, diciembre.
Segunda barrera psicológica, navidades, que termina mi contrato y podré dedicarme 100% a mi negocio (y a descansar).
Que qué es lo que necesito para estar más tranquila, me preguntan? 12mil euros más en mi cuenta corriente. Así no tendría que aceptar mierdajobs que me llevan al límite de como NO quiero vivir.
Menos mal que siempre me queda Sara para inspirarme.
O sea, ese bíceps.
8 comentarios:
Si te consuela, en ese mismo estado estamos muchos, la vida adulta no es esa fiesta eterna que pensábamos de jóvenes.
Sobre los duelos, se suele decir que no hay mayor nostalgia que la de aquello que nunca se tuvo, por tanto mejor pasar página rápido y a otra cosa, ya aparecerá otra más guapa, más lista y más todo aunque ahora te parezca imposible.
Y sí, de las cosas que más me alegro haber hecho en los últimos dos años es haber ahorrado un poco de dinero que me ha permitido poder dejar un trabajo que me superaba por completo, y aunque al ser baja voluntaria no tengo derecho a cobrar el paro, ese colchón económico me da mucha tranquilidad y libertad, si bien estar mano sobre mano tampoco es la panacea pero lo a gusto que me he quedado y el peso que me he quitado de encima.
Muchos ánimos, a veces la luna está más cerca de lo que parece.
Vaaaamooos Nosu, el camino a la independencia económica es un objetivo difícil pero alcanzable, eres una valiente por apostar y trabajar para ello. Ahora que llega diciembre hazle caso a los mensajes que te da tu cuerpo y mente, descansa y disfruta, reconecta contigo y con la forma de vivir que sí quieres. Tengo ganas de darte un abrazo fuerte, prepárate la próxima vez que te vea ;-) Estoy segurísima que el 2026 será el año, a por todas.
Uffff...el temps per processar la vida...que no està contemplat en cap agenda ni té cap mena de prestigi social...a mi també m'està faltant.
I l'economia hi té a veure perquè estic pendent de si cobrem un complement per poder buscar una persona que m'ajudi amb la casa perquè és que EM SUPERA. I alhora m'influeix en altres coses. Primera perquè no està (la casa) com necessitaria que estigués i segona perquè l'he de netejar i endreçar JO i no tinc energia.
De mentres intento aprofundir en el meu autoconeixement de la manera que tinc de processar les coses perquè no em segueixin atropellant...
Me ha hecho gracia lo de los 12 mil euros, a nuestras edades tenemos claro ciertas cosas.
muchas gracias, la verdad es que no hay nada mejor que poder liberarse de un trabajo que nos supera. Lo malo es ir viendo cómo van bajando esos ahorros....
Has sido valiente dando ese paso y cuando puedas, ya buscarás un trabajo mejor.
La libertad es tan difícil de gestionar...
ne el sistenma en el que estem, malauradament l'economia mana i no en sdeixa processar la vida tranquil·lament, a no ser que es formi part de la part més privilegiada econòmicament...
El desordre y brutícia de la casa no es més que un reflexe del meu desordre mental, tan de bo podés tornar a agafar algú que m'ho netegés, he tingut aquest privilegi durant uns anys i és una meravella..
Y he puesto 12mil por no parecer ambiciosa,pero vaya, que yo con una suma de dinero que me permita jubilarme ya y vivir dignamente, me conformo jaja
Publicar un comentario